FKT czyli wycieczka biegowa z rekordem

Jeśli lubisz szybko biegać i czujesz się na siłach, to w ramach wyprawy z plecakiem na lekko i szybko, możesz pokusić się o zrobienie tzw. FKT na jakiejś trasie. W biegowym świecie skrót FKT znany jest już od dawna, ale od czasu wybuchu pandemii w zeszłym roku jeszcze bardziej zyskał na popularności.

Co to jest FKT?

To Fastest Known Time czyli najszybszy odnotowany czas pokonania danej trasy.  I nie chodzi tu o zawody, na których rejestruje się osobne rekordy trasy, ale o projekt indywidualny – realizowany samodzielnie albo w zespole. Takie rekordy można oficjalnie rejestrować na powstałej w tym celu stronie internetowej fastestknowtime.com.

Jaka trasa kwalifikuje się do FKT?

1. Powinna być na tyle godna uwagi i charakterystyczna, aby inni mogli być zainteresowani jej powtórzeniem.
2. Może mieć dowolny dystans, ale z reguły chodzi o trasy dłuższe niż maraton.
3. Nie może być to trasa oficjalnych zawodów – np. trasa UTMB. Rekordy na niej, bije się na zawodach i nie wpisuje do rejestru FKT.
4. Może przebiegać po dowolnej nawierzchni – drogą, szlakiem, poza szlakiem. W niektórych przypadkach dopuszczalny jest przejazd w celu przemieszczenia się pomiędzy znacznie oddalonymi od siebie kluczowymi szczytami trasy, np. taka sytuacja ma miejsce, jeśli chodzi o zdobycie za jednym zamachem wszystkich dwunastu 4-tysięczników w Kalifornii.

Ogólne zasady FKT

Jak liczy się czas?

Zegar włącza się na początku trasy i zatrzymuje dopiero po jej zakończeniu.  W FKT zawsze liczy się „czas, który upłynął od startu”, a nie „czas poruszania się po trasie”.  To oczywiście oznacza, że jeśli właśnie ucinasz sobie drzemkę, zegar FKT tyka nadal.

Wybór trasy

Praktycznie na każdym szlaku czy drodze można podjąć próbę FKT, ale zasadniczo trasa powinna posiadać cechy, które mogą zainteresować innych i być na tyle charakterystyczna lub unikalna, aby można ją było powtórzyć.  W związku z tym najczęściej FKT robi się na znanych, oficjalnie zarejestrowanych  szlakach. W Polsce zaliczyć do nich możemy np. Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Sudecki, Główny Szlak Świętokrzyski, Mały Szlak Beskidzki, itd.

Kto może podjąć próbę

Praktycznie każdy.  Prowadzone są oddzielne kategorie dla kobiet i mężczyzn oraz dla zespołów.  Nie ma jednak podziału na kategorie wiekowe.

Pomiar czasu i weryfikacja

Aby można było zweryfikować FKT, osoba, która podjęła się wyzwania musi przesłać na stronę www.fastestknowntime.com:

• oryginalny plik, zwykle w formacie TCX, FIT, GPX lub KML – skopiowany bezpośrednio z urządzenia – preferowany jest GPX
• link do swojej aktywności na tej trasie z serwisu Garmin Connect, Movescount, Strava, itp.
• link do relacji z tego wydarzenia, jeśli taka powstała
• zdjęcia są dopuszczalne, ale pod warunkiem przesłania oryginalnego pliku a nie np. z instagrama; pliki graficzne pochodzące bezpośrednio z urządzenia zawierają metadane, które są usuwane przez portale społecznościowe

Dopuszczalne urządzenia śledzące

• Osobisty nadajnik/tracker  dający możliwość śledzenia pozycji w czasie rzeczywistym
• Zegarek z GPS  z wygenerowanym śladem biegu po trasie
• Telefon (istnieje coraz więcej aplikacji na telefon do śledzenia na żywo, które co prawda wymagają zasięgu telefonu komórkowego, ale umożliwiają śledzenie pozycji osoby w czasie rzeczywistym – np. takich jak Strava Beacon czy Buddy Beacon)

Z supportem czy bez?

Każdą trasę można pokonać na trzy sposoby:

• ze wsparciem (supported)
• ze wsparciem zorganizowanym samodzielnie (self-supported)
• bez żadnego wsparcia z zewnątrz (unsupported)

Każda trasa może więc mieć osobną klasyfikację w zależności od stylu jej pokonania, a zgłoszenia chęci podjęcia próby FKT na danej trasie powinny określać, który ze stylów zostanie wybrany.

Ze wsparciem

Korzystasz po drodze z pomocy umówionej osoby lub grupy.  Może to być jedna osoba albo cały zespół, który towarzyszy Ci przez cały dystans, podając Ci wszystko (z wyjątkiem pomocy fizycznej w przemieszczaniu się).  Niezależnie od tego, czy będzie to tylko jednorazowe podanie butelki z wodą, czy stała pomoc, udział takich pomocników oznacza, że jest to bieg ze wsparciem.  Oczywiście takie wsparcie umożliwia najszybsze pokonanie trasy ze względu na możliwość niesienia ze sobą minimalnego bagażu w postaci plecaka.

Ze wsparciem zorganizowanym samodzielnie

Taki styl oznacza, że możesz skorzystać ze wsparcia, które sam sobie zorganizujesz, ale nie możesz liczyć na pomoc wcześniej umówionych osób. Może to więc obejmować wysyłanie depozytów i gromadzenie zapasów z wyprzedzeniem w określonych punktach trasy, kupowanie jedzenia i picia po drodze, spanie na campingach, w schroniskach lub innych miejscach oferujących nocleg. Na większości długich tras FKT odbywa się w stylu self-supported.  Aby uzyskać tu FKT, trzeba pokonać daną trasę szybciej niż zrobiła to inna osoba w stylu „unsupported”.

Bez wsparcia z zewnątrz

Wybierając ten sposób pokonania trasy masz ze sobą wszystko, czego potrzebujesz od początku do końca, z wyjątkiem wody, którą możesz czerpać po drodze.  To ogranicza długość wyprawy bez wsparcia no bo ileż kilogramów żarcia można wziąć na plecy.  Przemieszczanie się w zespole również łapie się na kategorię „bez wsparcia z zewnątrz” pod warunkiem, że wszyscy członkowie zespołu przemieszczają się cały czas i kończą trasę razem.  Co ciekawe, jeśli kobieta robi FKT w towarzystwie mężczyzny, to jest to albo zespół mieszany, albo pokonanie trasy przez kobietę ze wsparciem. W takim przypadku nie może ona ubiegać się o kobiece przejście FKT bez wsparcia.

Zarówno pokonanie trasy bez wsparcia jak i ze wsparciem zorganizowanym samodzielnie to dwie opcje dla fanów fastpackingu. Bierzesz plecak i lecisz po rekord – tym razem light and very fast!

Kierunek trasy

W przypadku dłuższych i znanych tras, często występują oddzielne kategorie dla kierunku (Płn-Pd albo Wsch-Zach i odwrotnie). Tak jest na przykład na amerykańskim szlaku Pacific Crest Trail).  Najszybszy czas jest jednak najszybszym czasem, niezależnie od kierunku pokonywania trasy.

Pora roku

Niektóre trasy mogą mieć osobną kategorię FKT dla przejścia zimą, liczonego od dnia przesilenia zimowego (21 grudnia) do równonocy wiosennej (20 marca).  Jeśli zimowe przejście nie przedstawia znacząco innych wyzwań niż wyprawa nie zimowa (czyt. brak śniegu/mrozu), nie przewiduje się dla niej osobnej kategorii.